Henryk Gołębiewski młody: gwiazda PRL-u i jej powrót

Kim był Henryk Gołębiewski młody?

Dzieciństwo i początki kariery aktorskiej

Henryk Julian Gołębiewski, urodzony 15 czerwca 1956 roku w Warszawie, to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiego kina i telewizji. Pochodzący z wielodzietnej rodziny, jako najmłodszy z dziewięciorga rodzeństwa, jego dzieciństwo nie zapowiadało wielkiej kariery aktorskiej. Ojciec pracował jako malarz pokojowy, a matka znajdowała zatrudnienie przy produkcji konserw. Młody Henryk, wychowywany na warszawskim Mokotowie, nie miał wykształcenia aktorskiego, co czyni go przedstawicielem grupy tzw. naturszczyków. Jego kariera nabrała niespodziewanego obrotu, gdy Janusz Nasfeter odkrył go podczas castingu do filmu „Abel, twój brat”. Był to początek drogi, która miała uczynić z niego rozpoznawalną twarz polskiej kinematografii.

Ikona młodzieżowych seriali PRL-u

W latach 70. XX wieku, Henryk Gołębiewski młody stał się prawdziwą ikoną młodzieżowych seriali PRL-u. Jego naturalność i chłopięcy urok sprawiły, że błyskawicznie zdobył sympatię widzów. Największą popularność przyniosły mu role w kultowych produkcjach takich jak „Wakacje z duchami”, „Podróż za jeden uśmiech” oraz „Stawiam na Tolka Banana”. W tych serialach wcielał się w role sympatycznych, nieco buntowniczych, ale zawsze dobrych chłopaków, z którymi młodzi widzowie mogli się utożsamiać. Postać Tomka z „Podróży za jeden uśmiech” czy „Paszteta” z „Stawiam na Tolka Banana” na stałe zapisały się w pamięci pokoleń. Jego obecność na ekranie była synonimem beztroskich wakacji i przygód, które fascynowały ówczesną młodzież.

Wzloty i upadki na ścieżce kariery

Przerwa w aktorstwie i praca fizyczna

Po okresie wielkiej popularności w latach młodzieńczych, ścieżka kariery Henryka Gołębiewskiego nie była usłana różami. Przez około 20 lat jego aktywność aktorska była znacznie ograniczona. W tym czasie, zmagając się z różnymi trudnościami życiowymi, w tym problemami z alkoholem i hazardem, musiał znaleźć inne sposoby na zarobek. Znalazł zatrudnienie w pracy fizycznej, pracując między innymi jako monter klimatyzacji na emeryturze. Był to trudny okres, który wymagał od niego ogromnej siły woli i determinacji, aby przetrwać i nie poddać się przeciwnościom losu. Choć na pewien czas zniknął z afiszy, jego historia wciąż budziła zainteresowanie.

Przełomowa rola w „Edi”

Prawdziwy powrót na wielkie ekrany i odzyskanie utraconej pozycji w polskim kinie umożliwiła Henrykowi Gołębiewskiemu rola w filmie „Edi” z 2002 roku. W tym poruszającym dramacie wcielił się w tytułową postać, człowieka z marginesu, który stara się odnaleźć swoje miejsce w świecie. Jego kreacja aktorska była niezwykle autentyczna i pełna emocji, co zostało docenione zarówno przez krytyków, jak i widzów. Za rolę w „Edi” Henryk Gołębiewski otrzymał prestiżową Złotą Kaczkę, nagrodę przyznawaną przez czytelników miesięcznika „Film”. Był to dowód na to, że mimo długiej przerwy i życiowych zakrętów, jego talent aktorski pozostał niezmieniony, a nawet dojrzalszy.

Życie prywatne i powrót na ekrany

Rodzina i późne ojcostwo

Życie prywatne Henryka Gołębiewskiego, podobnie jak jego kariera, naznaczone było burzliwymi wydarzeniami. Po latach zmagań, odnalazł spokój i szczęście u boku Marzenny Matusik, którą poślubił w 2007 roku. Co ciekawe, ojcostwo przyszło do niego stosunkowo późno – w wieku 52 lat, gdy w 2008 roku urodziła się jego córka, Róża. Narodziny dziecka stały się dla niego nowym impulsem do życia i motywacją do walki o lepszą przyszłość. Jego relacja z córką jest niezwykle silna i oparta na bezwarunkowej miłości, co podkreślał w licznych wywiadach. Córka stała się dla niego największym wsparciem i radością.

Walka z chorobą i determinacja

Droga Henryka Gołębiewskiego przez życie nie była łatwa. Poza problemami z nałogami, aktor musiał zmierzyć się również z chorobą nowotworową. Ta walka była niezwykle trudna, jednak dzięki wsparciu bliskich i własnej determinacji, udało mu się ją pokonać. Jego historia jest dowodem na to, że nigdy nie jest za późno na zmiany i że można podnieść się z największych upadków. Powrót na ekrany pod koniec lat 90., dzięki pomocy Jerzego Gudejki, był pierwszym krokiem do odbudowy kariery, a późniejsze sukcesy, jak rola w „Edi”, potwierdziły jego niegasnący talent i siłę charakteru.

Wybrana filmografia i kolejne role

Serialowe powroty i kabaret

Po przełomowej roli w „Edi”, Henryk Gołębiewski zaczął stopniowo wracać na ekrany, pojawiając się w popularnych produkcjach telewizyjnych. Jedną z jego znaczących ról w późniejszym okresie kariery była postać Tadeusza Bociana w serialu „Świat według Kiepskich”. Jego obecność w tym kultowym serialu przyniosła mu nową falę rozpoznawalności. Od 2017 roku nieprzerwanie wciela się w postać Józefa „Ziutka” Szaniawskiego w serialu „Lombard. Życie pod zastaw”, gdzie ponownie pokazuje swój talent komediowy i charyzmę. Gołębiewski miał również okazję pokazać swoje umiejętności na deskach kabaretu, występując w kabarecie Ro-Pa, co świadczy o jego wszechstronności artystycznej.

Nagrody i uznanie

Kariera Henryka Gołębiewskiego, choć pełna zakrętów, została doceniona licznymi nagrodami i wyróżnieniami. Jak już wspomniano, Złota Kaczka za rolę w filmie „Edi” była kluczowym momentem w jego powrocie na scenę. Jego wieloletnia praca artystyczna została również uhonorowana Nagrodą Jubileuszową Telewizji Puls na 50-lecie pracy artystycznej, co jest wyrazem uznania dla jego wkładu w polską kinematografię i telewizję. Jego powrót na ekrany oraz determinacja w walce z przeciwnościami losu sprawiły, że stał się inspiracją dla wielu osób, udowadniając, że nigdy nie jest za późno na nowy początek i realizację swoich pasji.